13 Ağustos 2022 Cumartesi

Anadolu’dan İzlenimlerim 1 - İnsanlık Ölmemiş




Büyük şehirde yaşarken artık insanlığın kalmadığını düşünüyordum. Pandemi sebebiyle herkes birbirinden kopmaya başlamıştı. Salgın hastalıkta yapılması gereken belliydi ama bu durum insanların birbirinden soğumasına sebep olmamalıydı. Böyle bir hayatın içinde yaşarken gerçeğin her yerde bu şekilde olduğunu düşünüyordum. Ta ki güzelim Anadolu’da vakit geçirene kadar. Bu yaz tatilinde bir akraba düğünü vesilesiyle Erzurum’da ikamet ettik. Kısa süre içerisinde birbirinden güzel sahnelere şahit oldum… Düğün için bir araya gelen konu komşu kendi düğünleriymiş gibi uğraş verdiler. Baklavalar, börekler, sarmalar birlikte yapılmış ve ağız tadıyla yenmişti. Kimsenin kimseye bir çıkarı yoktu. Önemli olan yardımlaşmaydı, komşuluktu, insanlıktı. Eskiden beri yapılan bu güzel adetlere şahit olduğum için mutluyum.


Sonraki günlerde başka bir akrabanın aşure ikramıyla birlikte tertiplediği Kur’an tilavetine davetliydik. Gün içerisinde bağda, bahçede çalışmış köy halkı akşam seriniyle birlikte bu davete icabet etmişti. “O kadar insana ne yedirip içereceğim” gailesini taşıyıp evini misafirden mahrum bırakan şehir insanı bu manzarayı görmeliydi. Bir kazan aşure, poğaça ve kek eşliğinde ikram edilen çayın lezzeti bir harikaydı. Kuran-ı Kerim’i aşkla okuyan hocanın içide bulunduğu manevi atmosfer ise kelli felli hocaların süslü sohbetlerine taş çıkaran cinstendi…


Bulunduğumuz hasta ziyaretleriyle aldığımız dualar “iyi ki” dedirtti bize. Güzel Anadolu’nun güzel insanlarının içtenlikle ettiği dualara “amin” dememek elde değil... Bir ziyaretin, küçük bir hediyenin, yolda verilen selamın, mutfakta edilen küçük bir yardımın ardından yapılan bu güzel dualar insanlığın ölmediğini gösterdi bana. “Dua ibadettir” hadisini canlı olarak yaşayan birçok insanın varlığına şahit olmak güzeldi. Önceki yıllarda gelip ziyaret ettiğimiz ama şimdi bu dünyada olmayan hatrı sayılır büyüklerimizin de kabirlerini ziyaret etmekle yetindik. İyi ki görmüşüm ve tanımışım bu güzel insanları…

13/08/2022 

Erzurum-İspir

8 yorum:

Adsız dedi ki...

Fethiyeciğim duyguları ne kadar güzel kaleme dökmüşsün öyle yüreğine sağlık teşekkür ederiz

Adsız dedi ki...

Teşekkür ederim:) İsmin çıkmamış

Gülsima dedi ki...

Çok güzel yazmışsın anneee💗💗

Fethiye dedi ki...

Teşekkür ederim canım kızım☺️

Adsız dedi ki...

Gonlune, guzel bakan gozlerine saglik naif arkadasim. (Gulcan K.)

Fethiye dedi ki...

Teşekkür ederim Gülcancım

Mekke571 dedi ki...

Çok haklısın fethiyecim. Şehirde misafir istenmez oldu... Hep bir ne yapacağım derdi... 1kahve 1 Güleryüz herşeye yeterdi aslında. Ama kimisi de 1kahve verip de ağırlayan için arkasından kötü ve ağır sözler sarfederdi. Belki de bunları duymamak yada hava atmak yada ikramı bol olarak anılmak için böyle yapıyordu. Böyleleri yüzünden başkaları da etkileniyor. Ben de suriyeli 2 dünya iyisi komşumla yaklaşık 8sene bir arada kalınca çok şeyi anladım. İkram olarak birbirlerine verdikleri tek şey kahve ve çay..hem de yanında ikramı yok...önce boş çay peşine boş kahve...yanında ikramlık birşey varsa illaki çıkarır ama genelde olmaz. Peki o insanların gğleryüzü hoş sohbeti içtenliği ..ziyaretçilerinin fazlalığı..peki yaşlı olmasına rağmen büyüklerin evine neden bu kadar ziyaretçi gelmiyordu? Hep bunu düşündüm...cevap belli ve basit...detaya gerek yok vesselam...
Biz yeni nesşl imece usulü olalım inş.

Fethiye dedi ki...

O sebeple birbirimizde daha rahat ediyoruz. Çünkü biz birbirimize evimizi incelemek, yediklerimizi eleştirmek, az çok yapmışsın muhabbetine girmek için gelmiyoruz. Sadece muhabbet için geliyoruz.. Bu durum daim olsun inşallah…