Ne kadar çok konuşuyoruz değil mi? Sürekli birilerine, bir yerlere laf yetiştirmeye çalışıyoruz. Sayıyoruz, sövüyoruz, kınıyoruz, kırıyoruz, dalga geçiyoruz, ahkam kesiyoruz, yadırgıyoruz. İşin kötü yanı bir şeyleri yanlış yaptığımızın farkına bile varmıyoruz. Zaten dönüp şöyle bir kendimize baksak başkalarına söylenecek hiçbir sözümüz olmadığını görürüz.
Allahu Teâla kurtuluşa eren ve Firdevs cennetine girecek olan mü’minlerin özelliklerini sayarken “Onlar boş sözden uzak dururlar.” diyor Mü’minun Sûresi 3. ayette. Eğer ağzımızdan çıkacak sözler kurtuluşumuza engelse yazık ki ne yazık bize…
Toplum olarak ve bireysel olarak sükûnete ihtiyacımız var. Biraz kendimize yönelmeye, hatalarımızı görmeye, pişman olmaya, yaralarımızı tedavi etmeye, tövbe etmeye ve affedilmeye ihtiyacımız var. İçinde bulunduğumuz Ramazan ayının şu son on günü güzel bir fırsat… Çöpe atalım tüm boş sözleri ve ağzımızı mağfiret dualarıyla dolduralım. Bize kapılarını sonuna kadar açmış Rabbimiz bizi bekliyor. Affedilmeyi istememizi, O’na yalvarmamızı, göz yaşı akıtmamızı bekliyor. Ve belki de üzerimizdeki afetleri def etmek için bu vesilelere sarılmamızı bekliyor. Haydi O’nun kapısını çalmaya…
Foto: pixabay.com
