Marlo Morgan’ın Avustralya’daki bir kabilede yaşayan Aborijinler’i anlattığı kitabını zevkle okumuştum. Not aldığım çok bölüm oldu. Bunlardan dikkatimi çeken bölümlerden biri doğum günü meselesiydi. Onların hayatını araştırmaya giden Amerikalı gazeteci kendilerinin doğumgünü kutladığından bahsedince sebebini soruyorlardı Aborjinler. Yeni bir yaşa girince her yıl artan mum sayısından, pasta ve armağanlardan söz ediyordu gazeteci. Onlar ise “İnsan yaşlandığı için neden böyle bir kutlama yapar ki?” diye şaşırıyorlardı. Gazeteci onlara “Siz neyi kutlarsınız?” diye sorduğunda ise “Biz daha mükemmel olmayı kutlarız. Bizler eğer geçen yıla oranla daha iyi ve daha bilge olmuşsak bunu kutlarız. Bunu da ancak kişinin kendisi bilebilir.” diye cevap veriyorlardı.
Benim çok hoşuma gitmişti bu durum. Daha mükemmel bir insan olduğunu kutlamak… Güzel gerçekten. Peki biz neyi kutluyoruz? Tabiki Avrupa kültüründen bize bulaşmış olan doğum günlerini. Hem de en şatafatlısından…
Bana göre doğum günü kutlamak kişiye verilen değerin eylem halidir. Zaten ben de bu işe çocuklarıma değer verdiğimi hissettirmek için başlamıştım. Ama sonrasında iş çığırından çıktı maalesef. Düşünmem gereken ayrıntıları başta düşünemediğim için kendime kızıyorum doğrusu. Mesela eve gelen misafirlerin hediye derdine düştüklerini düşünememiştim. Yavrularım bu gelen hediyeleri büyük bir hevesle açarken, eve gelen diğer misafir çocuğun içinde kırılmalar olabileceğini düşünememiştim. Kendi el emeğim olsun diye yapmak istediğim pastaya harcadığım zaman kadar maneviyatı geliştirme konusunda zaman harcamadığımı düşünememiştim. Çocuklarım “iyiki doğdun” müziği eşliğinde eğlenirken Avrupa kültürünü hayatımıza bir güzel soktuğumuzu düşünememiştim.
Halbuki tek amacım çocuklarımı mutlu etmekti. Ama amaç şaştı maalesef. Çocuklarım yine doğum günlerini büyük bir hevesle bekliyorlar ama ben hâlâ düşünemediğim şeylere yanıyorum. Aborijinler gibi bilgeliği kutlayacağımız bir günümüz olsaydı ne güzel olurdu aslında…
Acaba nasıl olurdu? Ya da başka ne olabilir sizce?
Yani doğum günü yerine bizim kültürümüze uygun, çocuklarımızı sevindireceğimiz ve onlara özel olduklarını hissettirebileceğimiz nasıl bir gün olabilir?
Foto: Pixabay
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder