Dün gece mirac gecesi olması münasebetiyle bir çok arkadaşımdan kısa mesaj geldi cep telefonuma. Dayımın oğlu Safa'dan gelen bir mesaj ise beni taa 2001 yılına götürdü. O zamanlar Kıbrıs'da 1. sınıf üniversite öğrencisiydim. Gurbette yaşamak bizlere gerçek hayatın ne demek olduğunu öğretse de aileden uzak olmak gerçekten zordu. Özellikle bayram ve kandil günleri ailemizin eksikliğini derinden hissediyorduk.
Yine böyle bir kandil günü bahsettiğim mesajı ben de babama göndermiştim. Gönderdiğim mesaj şu şekildeydi:
"Size karanfilin sadakatini, sümbülün bağlılığını, menekşenin tevazusunu, lalenin gururunu, leylağın saadetini, bir de sonsuz sevgimi versem bana da dualarınızda yer verir misiniz?"
Bana bir arkadaşımdan gelen ve çok hoşuma giden bu mesaja babamın kendi edebi diliyle verdiği cevap ise çok anlamlıydı:
"Kızım, dualarımı sepet yaptım, gönderdiğin çiçeklerden karanfili, leylağı, laleyi, menekşeyi bir de GÜL'ü koyup sizin için Mevlama sundum ve bağışlanmanızı istedim."
Uzun süre sakladım o mesajı telefonumda. Onların duaları sayesinde bir çok zorluğun üstesinden gelmiştik çok şükür. Rabbim onları başımızdan eksik etmesin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder